27-10-2015  De mooiste dag van mijn leven.

Mijn lieve kleine Ivy Lotus werd geboren om 6:56.

Inmiddels een dametje van bijna 2 die al precies weet wat ze wil en vooral niet wil.

De famous NEE-fase is bereikt !

Op dit moment heeft ze blond haar en hele donkere bruine ogen.

Ze heeft het de hele dag over peetje pam (Peter Pan) en tinkelbell.

Dit wordt dan ook dagelijks gekeken... meer dan 1 x.

Met knuffeltje pip op haar arm , vaak vergezeld door Bumba loopt ze lekker eigenwijs de kamer rond.

We gaan iedere dag even naar buiten en lang leve het herfstweer, kan ze fijn haar rode janke laarsjes aan (Jip en Janneke)

Omdat ze het nog niet begrijpt heeft mama even voorgedaan dat je met de laarsjes mooi in regenplassen kunt springen en door bladeren kan rennen.. dit is nu dan ook favoriet! Weg met de pc en tv, en zoveel mogelijk (buiten) spelen..

Ik laat jullie een kijkje nemen in het leven van een alleenstaande moeder.

Waarbij ik vooral de positieve en leuke kanten wil laten zien, het leven is al ellendig genoeg.

Ik neem jullie mee naar zowel de afgelopen 2 jaar, als de toekomst die wij samen tegemoet gaan.

Voor nu heb ik besloten om De Privacy van mijn dochtertje voorop te zetten, waardoor ik wel wat foto's deel, maar voorlopig niet met haar gezicht in beeld. (trust me je smelt als je haar zou zien)

Lekker een dagje eropuit

Wat ik als moeder erg belangrijk vind is dat mijn kleine meid veel buiten is.

In het begin dat we met z'n tweetjes waren vond ik dat best lastig.

Ik woon in een appartement zonder lift en Ivy kon toen nog niet lopen, laat staan van de trap af.

Gelukkig hoeven we maar 3 trappen op en af en kan de kinderwagen mooi beneden blijven staan, maar toch was het best zwaar om haar mee te blijven sjouwen.. zeker met boodschappen erbij geteld plus ik ben zelf maar een klein, licht minimensje.

Maar toch heb ik zoveel mogelijk geprobeerd om iedere dag even naar buiten te gaan.

Als ik terug denk aan mijn eigen jeugd waren we heel vaak buiten.

Op straat met vriendjes, tot de lantaarn lampen aangingen dan rende iedereen standaard snel naar huis.

Verder gingen we slootje springen, bomen klimmen, hutten bouwen, allemaal thuis iets lekkers halen en dan ergens random op een grasveldje picknicken. veel mooie herinneringen heb ik aan die tijd.

Als ik nu kijk zie ik maar weinig kinderen nog buiten spelen en in bijna alle wachtkamers komt er wel een gameboy-dinges (of hoe het nu ook allemaal heet tegenwoordig ) of een telefoon tevoorschijn.

Je komt er als ouder zijnde bijna niet meer onderuit maar het beetje wat ik zelf nog in de hand heb pak ik met beide handen aan.

Ik ben dan ook niet vies van een goeie fietstocht (oke oke, betrapt, ik heb mijn rijbewijs ook nog steeds niet dus heb ook vrij weinig keus, maar toch!) En vandaag hebben we S' ochtends vroeg al een fijn stukje gefietst.

Terug naar mijn oude woonplaats waar een goeie vriendin naast mijn vader woont. lekker handig!

Samen met haar dochtertje zijn we heerlijk met hun hondje in de bossen gaan wandelen.

GENIETEN!!! het was zo leuk om die 2 meisjes samen te zien lopen , hand in hand, in hun eigen peuter-taaltje, samen onder de paraplu, paddenstoelen zoeken, paardjes kijken...

Wat wil je als moeder nog meer??

Het mooiste van deze wandeling vind ik voor mezelf dat dit iets is wat wij vroeger als kleine kinderen samen deden, en nu samen met onze eigen kinderen weer kunnen doen.

Ik hecht daar behoorlijk veel waarde aan en dat is me 10.000 x meer waard dan wat dan ook. 

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Toddler time!

Ik kom er niet meer onderuit. Deze dame weet precies wat ze wil... En vooral wat ze niet wil. 

NEE DOEN Roept ze dan. 

En wat ik het allermoeilijkste vind om dan vooral niet te lachen. 

Ik zit nu bijvoorbeeld op de bank met wat chippies en stokbrood uit de piep piep piep (oven) en mijn bank staat letterlijk 5 stappen van Ivy haar slaapkamer deur af. (lang leve gelijkvloerse appartementen) ze kan dus alles horen. 

Mama tv kijken. Mama sjippies eten. Maar ze weet ook precies hoe ze mijn aandacht kan trekken. Vaak reageer ik niet maar soms kan ik er niks aan doen, het is ook zo schattig!! 

Zojuist stootte ze dus haar hoofd tegen de rand van het bedje..  Met omdraaien denk ik,  maar dat kon ik dus horen. Nog geen 2 minuten later roept ze ; mama,  au. Kusje geven? 

Tja dan kan je toch niet geen kusje gaan geven? Dus hup die bank af,  haar kamer op om een kusje te geven. Nog een? Kusje kusje. 5 kusjes verder ga ik toch echt de kamer af. Mama slapen?... Nee mama tv kijken! En dan gaat ze weer verder met de dag bespreken met Bumba, pip en nijntje. 

Ze heeft de laatste weken van die streken waarvan je denkt; Ja dit is dus die famous peuterpuberteit! 

Ik had met mijn verjaardag een etagere met spekjes en muffins op de tafel staan. Ivy zat op de bank en ze had die lekkere snoepjes natuurlijk allang gezien. Ik zei tegen haar; als je kleertjes helemaal klaar zijn mag je 1 spekje pakken. Ik loop de kamer uit en kan precies zien wat ze doet. De eerste 2 minuten bleef ze netjes zitten en toen liep ze toch naar de etagere toe. Ik kom terug lopen en ik zie haar snel naar de bank rennen. Dat ze dat nu al weet!!  De 2e keer bleef ze netjes op de bank zitten dus dat spekje was dubbel en dwars verdiend. 

Vandaag ging het iets anders.. Ik heb op tafel een plankje staan met suikerstaafjes, vorkjes, lepeltjes en onderzetters. Blijkbaar weet ze hoe de zakjes opengaan en had ze die mooi op de tafel leeggestrooid en was ze dit met een vorkje aan het opeten. Tja ik moest natuurlijk snel het hoekje om, want ik kon mijn lach niet meer inhouden!  

Ook de muffins die er nog stonden waarvan ik dacht daar blijft ze wel vanaf waren half opgegeten..  maar wel netjes met een vork haha.

En iedere dag is er weer iets nieuws. Natuurlijk lach ik er niet alleen om en probeer ik haar uit te leggen dat iets niet mag of corrigeer ik haar. Hoe ik dat doe zal ik binnenkort vertellen. Want ja ze is pas 2 en straffen vind ik niet oké. 

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Diertjes kijken 

Omdat Ivy s'middags nog een dutje doet (en ze deze ook nog echt nodig heeft) zit ik aan een bepaalde tijd vast. Hierdoor gaan we er vaak sochtends op uit. 

 Het fijne aan in een dorp wonen is dat alles met de fiets bereikbaar is en er veel verschillende speeltuintjes in de buurt zijn. 

Vanochtend zijn we naar een kleine kinderboerderij geweest waar een speeltuintje aan zit. Je kunt dus fijn een mini fiets tochtje houden en eindigen bij leuke diertjes. Ivy was meteen heel enthousiast en riep op haar liefste piepstemmetje ; "halloo diertjessss". 

We begonnen bij de geiten en schapen waar ook een lief klein baby-geitje tussen liep. Een verzorger kwam naar ons toe en vertelde dat als we wat verder door zouden lopen er nog veel meer baby geitjes waren. 

We liepen daar naartoe en alle geitjes kwamen op Ivy af. Zo leuk om te zien. Ook ik was wel een beetje verliefd op die lieve kleine schattige geitjes. 

Diezelfde verzorger kwam met een zak met brood aan (terwijl er overal duidelijk staat dat je zelf geen eten mag geven) gaf wat brood aan Ivy en mocht deze aan de geitjes geven. Hoe leuk!

Ze vond het toch wel wat spannend maar samen met mama durfde ze het wel.

Ivy was er al snel weer klaar mee... Ze wilde liever naar bambi kijken. (can't blame her. Ook mijn favoriet! Wat zou ik graag ooit een hertje als "huisdier" willen )  

Je moet helemaal omlopen om bij de hertjes te komen en ze stonden ook nog eens helemaal achteraan in een hoekje... Tot ze ons zagen en allemaal omstebeurt naar ons toe kwamen. Wat is en blijft dit Gaaf! 

Op het einde kwam ook het mannetje en deze vond Ivy toch wel een beetje eng. Je zag haar hele houding veranderen..misschien door het gewei.. Die overigens wel prachtig was.

Daarna nog even fijn naar de speeltuin en wat doet ze dat toch leuk met andere kindjes.  Ze heeft ook ontdekt dat ze achterstevoren op haar buik van de glijbaan af kan...  Aii dan besef je weer even dat ze al zo groot wordt.

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Mom-power

Waar ik deze Blog vooral leuk en gezellig wil houden, is dit ook een stuk van de realiteit. En waar ik open ben over mijn ervaring in de liefde, is dit ook een deel wat ik belangrijk vind om te delen.  Naast mij zijn er namelijk veel meer ouders die het om wat voor reden dan ook (gedeeltelijk) alleen moeten doen. En daar mag best wel wat meer aandacht aan gegeven worden...

Tja en dan sta je er ineens alleen voor. 

Iets waar ik nooit van uit was gegaan en absoluut nooit voor mijn kinderen had gewild. Zonder verder in details te treden,  moet je soms een moeilijke keuze maken..  Samen blijven voor je kind, of uit elkaar gaan.. Ook voor je kind. In dit geval het laatste,  want een kindje op laten groeien in een huis vol ruzie is in mijn ogen geen goede thuis basis. En er is niets zo belangrijk dan een huis hebben waar je je fijn, veilig maar vooral ook thuis voelt. 

Inmiddels wonen we een jaartje met z'n tweeën. En ik moet zeggen dat dit kleine dametje het me wel makkelijk heeft gemaakt.  over het algemeen slaapt ze goed door, en als ze wakker is wacht ze netjes tot mama haar uit bedje komt halen. Ze luisterd goed en is een blij,  lief, vrolijk meiske. 

Maar ondanks dat, is het pittig. Daar ga ik niet om liegen. 

Waar je met 2 elkaar kan afwisselen als het even teveel of te zwaar wordt (tja ze worden groter en dus ook zwaarder) of even iets voor jezelf gaat doen,  heb ik die mogelijkheid niet. Je bent 24/7 ingesteld op het zorgen van je kindje, moet continue overal ogen hebben want kindjes gaan op ontdekking uit en je moet tegelijkertijd ook nog werken aan de opvoeding. En begrijp me niet verkeerd, dat doe ik met alle liefde en plezier. Maar het is niet altijd even makkelijk. 

Het moeilijkste op dit moment vind ik om andere gezinnen te zien. dat is best confronterend.

Ik loop alleen op straat met mijn meisje, waar je een leuk gezin samen ziet lopen.  Of je gaat naar een verjaardagsfeest met kinderen waar 9 v/d 10 keer zowel een vader als een moeder aanwezig zijn.. en dan voel ik me toch een beetje een buitenbeentje.  

Ondanks dat,  is het gemis als ze er eventjes niet is enorm groot. Daar staat wel tegenover dat ik extra dankbaar, blij,gelukkig en onwijs veel liefde voel zodra ik haar weer terug in mijn armen kan sluiten en knuffels en kusjes mag geven én ontvangen. 

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dag-ritme 

Ik vind het belangrijk om een vast ritme aan te houden. Zodat Ivy een beetje weet waar ze aan toe is, maar het voor mij ook makkelijker is om leuke dingetjes in te plannen om met Ivy te gaan doen, zonder dat ze daardoor teveel prikkels krijgt of bijv. een middagdutje moet overslaan. 

 We staan rond 8:00 uur op. Meestal is Ivy tussen 7:30 en 8:30 wakker. Ivy vind het leuk om de tafel samen te dekken en rent trots van de keuken naar de eettafel. Als Ivy later dan 8:00 wakker is zorg ik dat de tafel alvast gedekt is.

We gaan samen achter aan tafel ontbijten rond een uur of 9:00. Ze eet vaak 2/3 boterhammetjes met hartig beleg (vleesje, smeerkaas etc.) en soms maak ik een bordje pap, samen met een bekertje melk. 

Ze mag van mij S'ochtends altijd eventjes tv kijken en voor de rest blijft deze fijn uit. Met soms een uitzondering om een Disney film te kijken. Ik wil hier naarmate ze ouder wordt een vaste dag voor aanhouden;  een Disney-film-kijk-middag. Verder probeer ik zoveel mogelijk muziek op te zetten en kan ze lekker spelen. 

Rond een uur of 10 is het tijd voor wat lekker fruit. En vaak doen we op maandag of dinsdag even een boodschap of gaan we erop uit.

Rond 11:30/ 12:00 gaan we samen aan tafel lunchen. Ivy eet meestal 3/4 boterhammetjes!!!  Ik combineer deze met zowel hartig als zoet beleg. Gelukkig vind ze wat dat betreft alles lekker dus kan ik dit fijn afwisselen iedere dag. 

Daarna is het tijd voor dutjes!!  Ivy weet dat ze na de boterhammetjes gaat slapen en loopt zelf al naar haar slaapkamer toe. Ze slaapt tussen 12:00 en 15:00. Dit kan per dag schelen maar ook het weer speelt hier een grote rol in. Hoe donkerder buiten, hoe langer ze slaapt.  Ondertussen kan ik (als ik thuis ben) alles mooi opruimen hier zodat ik weer de volledige aandacht kan geven aan Ivy wanneer ze weer wakker is.

Ze krijgt na haar slaapje wat groentes en een bekertje water. (Vooral de snoeptomaatjes zijn favoriet!) En soms krijgt ze een koekje i.p.v. Groentes. 

(... en toen was ik de rest kwijt en kan ik alles opnieuw typen, altijd fijn als dat gebeurt.) 

S'middags ligt het een beetje aan het weer hoe we die invullen. Bij slecht weer spelen we lekker thuis,  soms met vriendjes/vriendinnetjes. Ivy vind nu het lezen van boekjes erg leuk en het spelen met haar pop/knuffels. Ook kleuren en puzzelen gaat haar prima af. Oja en het belangrijkste ; Dansen!! Met of zonder muziek maakt helemaal niet uit. 

Bij mooi weer gaan we er ook vaak op uit, ligt er ook een beetje aan of we S'ochtends al weg zijn geweest.  Dit is heel verschillend. Naar de Kinderboerderij, een speeltuintje,  naar de bossen,  samen wandelen of gewoon een stukje fietsen. 

Ik probeer rond 17:00 te eten. Zodat ze daarna nog even rustig kan spelen voor ze naar bed gaat. Op maandag, woensdag en in het weekend mag ze fijn in badje. (en als ze lekker buiten gespeeld heeft wordt daar uiteraard ook een extra bad-dag ingelast) 

Ook het naar bed gaan is meestal geen probleem. Ze loopt rustig naar haar kamer en weet dat haar knuffels daar ook al liggen om te gaan slapen. Ik lees een verhaaltje voor, zing een liedje tijdens het tandenpoetsen en een liedje voor het slapen gaan..en binnen een half uur ligt dit kleine meisje heerlijk te slapen. 

Ik ben al vroeg begonnen met een peuterplanbord en dit werkt prima! Ivy kan zo precies zien wanneer ze wat gaat doen en wanneer ze bijvoorbeeld niet bij mama thuis is. We bespreken dit samen dagelijks en ik laat haar zoveel mogelijk zelf vertellen wat er op staat en wat we wanneer gaan doen.   

Ik heb het planbord van de foto en ben hier heel enthousiast over. De plaatjes zijn leuk en makkelijk te "lezen" voor Ivy. Én je hebt veel sets die je kan bestellen om hieraan toe te voegen. 

 https://www.kinderplanborden.nl/

Straffen vind ik niet oke

Zoals ik in een van mijn vorige posts benoemd had, vind ik het niet oke om een kind te straffen.

Ik wil hier dan ook mijn uitleg aan geven.

Het kan te maken hebben met mijn eigen ervaringen als kind.

Ik was een rustig, lief, goed luisterend kindje, met natuurlijk hier en daar ook wel een streek .. maar zodra mama zei en nu is het bedtijd was ik de eerste die de trap op naar boven liep.

De redens voor het straffen (niet van mijn moeder, en verder ga ik er ook niet te inhoudelijk op in) Waren vaak onterecht.

De straffen die we kregen zoals bijv. een milde versie; het in de hoek staan met je handen over elkaar , heb ik als zeer naar ervaren. Ik denk hier dan ook nog wel eens met verdriet aan terug. Dit gevoel wil ik absoluut NIET geven aan mijn kind.

Je komt er niet onderuit , want ieder kind (en zeker op de leeftijd 2 jaar) gaat dingen uitproberen.

En het is dan ook nodig om een kind te leren wat wel en niet mag.

Maar je kan een kind ook op een positieve manier corrigeren.

Natuurlijk moet je ook hier de tijd voor nemen, maar uiteindelijk is 't het dubbel en dwars waard, en ook nog eens goed voor de band met je kind.

Oke hier mijn top 5 :

1. Het allerbelangrijkste vind ik het op ooghoogte gaan zitten van je kind. En het maakt me dan ook niet uit waar ik ben (pasgeleden nog midden op de winkelvloer van de Blokker) Ik ga op mijn hurken of gewoon op de grond zitten, houdt mijn kindje losjes vast en wacht net zolang tot ze oogcontact maakt en luisterd. Ik ben zelf klein en als iemand boos wordt en gaat staan.. of als je op een stoel zit en iemand over de tafel hangt en dan een discussie gaat voeren ervaar ik dit zelf ook niet als prettig, en komt het overheersend over. Daarom vind ik dit een ontzettend belangrijk punt. Dit pas ik zelf overigens ook toe als ze dingen wel goed doet.

2. Als Ivy iets uitprobeert, kan ik het al snel aan haar snoetje zien. Ze weet dus dat ze iets doet wat niet mag.

In plaats van boos te worden en mijn stem verheffen, maak ik er een vraag van. Als ze bijv. iets pakt wat van mij is dan vraag ik als eerste : Ivy, van wie is dat?  ze geeft dan altijd het goede antwoord. Mijn tweede vraag is of Ivy daar aan mag zitten. Haar reactie is nee, en zet het vaak netjes terug.  Soms moet ik er zelf bij zeggen of vragen of ze het dan even terug wil zetten...

Ik laat haar vaak ook Sorry zeggen , gevolgd door een kus en een knuffel. En dan is het ook goed. Ik vind het zonde om er over door te blijven gaan, wat ik toch wel eens zie op straat. na haar sorry is het ook goed afgesloten en klaar.

3. Belonen!!!!! Ik ben dus liever helemaal niet van het benoemen van dingen die ze NIET goed doet, Ik beloon haar liever met dingen die ze WEL goed doet. Zo haal ik het positieve meer naar voren en probeer het negatieve zoveel mogelijk op de achtergrond te houden.   Denk bij het belonen niet aan koekjes, snoepjes en andere lekkere dingen, al Doe ik dat natuurlijk ook wel eens. Maar je zult ons geregeld met een high five zien of een heel hoog typisch mama stemmetje die enthousiast bijna zingend zegt:  Goedzoo, Goed gedaan Ivy! en een applausje doet het ook vaak goed. 

4. Ik vind haar nu nog te jong, maar zodra ze zich iets meer bewust is van emoties, wil ik een kaart maken zoals op de foto te zien is.  Hierbij wil ik er 2 maken.  Eentje waar ze op kan aangeven hoe ze zich voelt, en ik daarop kan inspelen om erachter te komen wat daar de reden van is. (dit kan eventueel ook aan het einde van de dag)

En eentje waar het meer een waarschuwing wordt Groen is Super goed geluisterd , Rood is slecht geluisterd.

Ik moet nog bedenken wat ik dan in de rode fase ga doen. (Tips zijn welkom)

5. Een Time Out stoeltje.... Tja lang heb ik hier aan gedacht. En nu ik dichterbij de leeftijd kom dat ik die zou toepassen twijfel ik hier heel erg over.  Ik ben namelijk bang dat dit hetzelfde effect kan gaan geven als mijn ervaring in de Hoek.

Al zal ik het 100 % anders aanpakken dan het toendertijd ging, Kan ik er een mooi stoeltje van maken op een zichtbare plek met een wekkertje , en deze naar haar leeftijdsgetal aanzetten. Ik ben hier nog niet uit en zolang ik ergens niet 100% achter sta dan doe ik het ook niet.

Er zullen vast mensen zijn die denken: nou wat is er mis met een tik op de vingers, of in de hoek zetten moeten ze maar luisteren. Ik lees ook wel eens dat men vind dat de ouders van nu veel te soft worden en best wat harder mogen optreden.. Maar ik zie daar persoonlijk het nut niet van in , als het ook op deze manier kan.

Zelluf doen

Het moederschap bestaat voor 80 % uit een rollercoaster van emoties. Van het huilen omdat het te snel gaat, naar het niet kunnen wachten op de volgende fase..  Van het super trots zijn wanneer er weer een mijlpaal bereikt is... Naar het met tranen alle fotos en filmpjes terug kijken van de andere eerste keren... Er is geen inbetween!

Vandaag was weer zo'n dag.

Ivy was met een vriendinnetje in de speeltuin geweest. En waar ze heel fijn steeds mama riep wanneer ik haar het klimrek op moest helpen.. Liep ze nu ineens uit het niks zelf de trap op. Na 500 hartverzakkingen, verbazing,  trots en het twijfelen moet ik helpen of haar laten doen liep deze nog net geen 2 jarig dametje al zelf de trap op. En trots dat ze was!! Mama riep natuurlijk de hele tijd ; voorzichtig hé. En dat bevestigde ze door met een lief piep stemmetje te roepen ; 'Zichtig!!!'

Eerlijk is eerlijk het was zo mooi om te zien hoe ze ineens zelf echt ging spelen zonder mama haar hulp.. En dat trotse snoetje zal ik nooit vergeten. 

Happy 2th Birthday

6 weken tel je af en denk je oh het duurt nog wel even.. en dan opeens is het the day before.

En wat duurde die dag lang!!! ik wilde graag alles versieren, cadeautjes klaarleggen en mijn mooie lieve meisje haar verjaardag vieren.

Tot een uur of half 1 snachts ben ik bezig geweest met versieren en haar cadeau in elkaar zetten..... Echt ik en dingen in elkaar zetten pffttt. spijkers, (of die andere benaming die ik niet weet) en dan kruiskopjes en heel die zooi man man man, niet voor mij weggelegd. Maargoed tegen de tijd  dat ik een leuke vent in huis heb, ben ik een pro. Goed voor de Ikea kastjes, kan die ruzie alvast overgeslagen worden..

Maargoed, Terug naar mijn meisje. Ik had mijn wekker gezet op de tijd dat Ivy geboren is. Helemaal niet nodig want ik werd ruim daarvoor wakker. Ik heb rustig de tijd genomen en ben met een klein gebakje met een kaarsje erop zingend Ivy haar kamer binnengelopen. Oh wat was dit een mooi moment. deze wil ik nooit meer vergeten. natuurlijk kwam al snel de vraag naar cadeautjes (Hoe weten ze dat toch zo snel!!!!)

Ik had Dit jaar als Thema Bumba gekozen omdat ze er helemaal weg van is. Haar reactie op de bumba-ballonen waren dan ook priceless.

Ik had op tafel wat cadeautjes klaargelegd. (kleding, pyjama, een bordenset van Frozen, armbandjes van Frozen, en een schort om te koken)  Maar little did she know had deze mama stiekem tegen de muur aan een Cadeau verstopt onder een Frozendekentje. (die had ik dus in elkaar gezet en kon ik noway inpakken in papier)

Een keukentje!! i.p.v. Enthousiast reageren ging ze er meteen heel geconcentreerd mee spelen en dan weet deze mama dat het cadeau meer dan goedgekeurd is.

Wanneer we alleen al langs de blokker winkel liepen rende ze naar binnen om naar een boom vol knuffels te rennen en altijd begon ze over De winnie de pooh knuffel. Vandaag mocht ze als verrassing de Winnie de pooh knuffel meenemen. En Jahoor, weer een favoriete knuffel erbij.

Ik heb haar verjaardag in 2 dagen gevierd. 

Voor vriendjes en vriendinnetjes van Ivy smiddags en  Savonds kwam mijn naaste familie.

Zaterdag was voor andere familie en vrienden/kennissen van mijzelf.

Ik ben onwijs blij dat ik het zo gedaan heb want het was behoorlijk veel voor zo'n klein meiske.

alle aandacht op haar gericht, Cadeautjes , Muziek, lekkere dingen op tafel en noem maar op.

We hebben daarna dan ook wel even bij moeten komen. ( ja wij als in een ik als mama zijnde alles alleen regelen en het zo perfect mogelijk willen doen hakt er ook wel ff in)

Maar deze verjaardag was zeer geslaagd. Mijn meisje heeft er enorm van genoten en daardoor ik automatisch ook.

Sjonge die 2 jaar zijn voorbij gevlogen.

Een nieuwe fase breekt aan en ik vind het nu al een heerlijke Leeftijd.